Η συγγενής σκολίωση διαφέρει από την παιδική – εφηβική (ιδιοπαθή) σκολίωση, ως προς το γεγονός ότι μόλις γεννηθεί το νεογνό, έχει ήδη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης η οποία οφείλεται σε ανώμαλα σχηματισμένους σπονδύλους από την εμβρυϊκή ζωή. Αυτές οι ανωμαλίες στη σπονδυλική στήλη μπορεί να είναι ένας σπόνδυλος που δεν έχει πλήρες σχήμα άλλα σχήμα σφήνας ή οι σπόνδυλοι συνδέονται μεταξύ τους μόνο από τη μία πλευρά ή συνυπάρχουν και τα δύο προβλήματα. Οι οστικές ανωμαλίες στη σπονδυλική στήλη μπορούν να συνυπάρχουν και να συνδέονται με άλλες ανωμαλίες σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι νεφροί και η καρδιά.
Η επιδείνωση της συγγενούς σκολίωσης είναι ραγδαία και δεν επιδέχεται συντηρητικές μεθόδους αντιμετώπισης παρά μόνο για ένα μικρό διάστημα συστηματικής παρακολούθησης μέχρι να εξαχθούν τα αναγκαία επιστημονικά συμπεράσματα. Και αυτό, διότι μπορεί το βρέφος να έχει πρόβλημα πρώιμης σκολίωσης που βελτιώνεται και μπορεί να εξαφανιστεί καθώς το παιδί μεγαλώνει.
Εάν πρόκειται για συγγενή σκολίωση με σοβαρές οστικές ανωμαλίες, το βρέφος πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά από Παιδοορθοπεδικό με γνώσεις χειρουργικής σπονδυλικής στήλης ,σχετικά νωρίς και πριν εξελιχθεί σε πολύ βαριά κύρτωση.
Εάν πρόκειται για σκολίωση η οποία δεν βελτιώνεται κατά τη συστηματική παρακολούθηση από τον Ορθοπεδικό ή δεν αντιμετωπίστηκε στη βρεφική ηλικία το ανατομικό πρόβλημα της σπονδυλικής στήλης, τότε το παιδί μπορεί να εμφανίσει εξόγκωμα στο πίσω μέρος του θώρακα (ήβο), ο ένας ώμος θα βρίσκεται πιο χαμηλά από τον άλλο, το ισχίο ή η μέση ή το κεφάλι του, θα προεξέχει από τη μία πλευρά. Όσο το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται η σπονδυλική του στήλη, τόσο μεγαλύτερο πρόβλημα θα αντιμετωπίζει.
Ο Χειρουργός σπονδυλικής στήλης εκτός από το ιστορικό και την κλινική εξέταση θα ζητήσει εξειδικευμένες απεικονιστικές εξετάσεις αλλά μπορεί να σας παραπέμψει και σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων για εξετάσεις, όπως υπέρηχος νεφρών, υπέρηχος καρδιάς για παθήσεις που σχετίζονται με την συγγενή σκολίωση.
Επέμβαση της συγγενούς σκολίωσης
Μια μεγάλη σκολίωση σε παιδί, αντιμετωπίζεται στην παρούσα φάση και με εξελιγμένες μεθόδους όπως η ειδική μαγνητική ράβδο στήριξης και ευθυγράμμισης της σπονδυλικής. Η μαγνητική ράβδος επιμηκύνεται με την εφαρμογή εξωτερικού μαγνητικού πεδίου καθώς η σπονδυλική αναπτύσσεται, χωρίς επαναλαμβανόμενα χειρουργεία κάθε 6 μήνες όπως γινόταν στο πρόσφατο παρελθόν.
Κατά την σπονδυλοδεσία, αφαιρείται ο ανώμαλος σπόνδυλος ώστε να σταματήσει η ανάπτυξή του και γίνεται σύντηξη ενός μικρού τμήματος της σπονδυλικής στήλης για να βελτιωθεί η σκολίωση. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η ανάπτυξη του σκελετού και των πνευμόνων. Όταν ολοκληρωθεί η ανάπτυξη του παιδιού τότε γίνεται το τελικό χειρουργείο για την αντικατάσταση της μαγνητικής ράβδου με κανονική.
