Ο ασθενής με διαγνωσμένο πρωτοπαθή ή μεταστατικό σπονδυλικό όγκο, υποβάλλονται αρχικά σε εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία και σπινθηρογράφημα οστών.
Εάν έχει διαπιστωθεί μεταστατική κακοήθεια, τότε με άλλες ειδικές εξετάσεις γίνεται γνωστή η πρωτοπαθής εστία και σε αυτή διενεργούνται άλλες ειδικές εξετάσεις προς ταυτοποίηση της κακοήθειας
Εάν όμως ο σπονδυλικός όγκος είναι πρωτογενής, τότε ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε σπονδυλική βιοψία για τη λήψη δείγματος που θα σταλεί στο ιστοπαθολογικό εργαστήριο και θα δώσει πληροφορίες για τα ειδικά χαρακτηριστικά του όγκου. Βιοψία στους σπονδύλους γίνεται και στην περίπτωση της σπονδυλοδισκίτιδας, προκειμένου ο εργαστηριακός έλεγχος να ταυτοποιήσει το μικρόβιο το οποίο θα καταπολεμηθεί με τη σωστή αντιβίωση.
Η βιοψία είναι αναγκαία πριν από το χειρουργείο, διότι υπάρχουν πρωτογενείς όγκοι της σπονδυλικής στήλης οι οποίοι μπορούν να αντιμετωπιστούν με πολύ καλά αποτελέσματα με ακτινοθεραπεία. Άρα, η βιοψία δεν ωφελεί σε όλες τις περιπτώσεις να γίνεται ταυτόχρονα με την αφαίρεση του όγκου.
Η βιοψία και η λήψη τεμαχίου του όγκου μπορεί να γίνει με δύο τρόπους και με γενική νάρκωση:
Στο χειρουργείο με την κλασική ανοιχτή μέθοδο που δίνει περισσότερο και συνήθως καλύτερης ποιότητας τεμάχιο αλλά είναι πιο επεμβατική και θα πρέπει να το επιτρέπει η φυσική κατάσταση του ασθενούς
Στην αίθουσα του αξονικού τομογράφου με λεπτή ή χονδρή βελόνα (Trocar), όπου ο ακτινολόγος την εισάγει δια μέσου μιας πολύ μικρής τομής και την οδηγεί με ακρίβεια χιλιοστού στο σημείο της βλάβης από όπου αφαιρεί και μεταφέρει ικανή ποσότητα υλικού από τη κέντρο του όγκου. Στη συνέχεια η βελόνη αφαιρείται, κλείνει η πολύ μικρή τομή και ο ασθενής αποχωρεί από την κλινική λίγες ώρες μετά. Η τεχνική αυτή μπορεί να μην είναι εφαρμόσιμη σε κάποιες περιπτώσεις, λόγω της θέσης του όγκου.
